Karnawał to czas pełen wrażeń, radości, szalonych zabaw przepełnionych muzyką i licznymi atrakcjami. Tradycja ta lubiana jest zarówno przez dorosłych jak i dzieci. Tak też było u nas. Uczniowie klasy Ia z niecierpliwością oczekiwali na ich pierwszy bal karnawałowy w naszej szkole. Wcześniej zaplanowali, w jakich strojach wystąpią tego dnia, a na zajęciach plastycznych wykonali przepiękne maski karnawałowe. Gdy nadszedł długo wyczekiwany dzień zabawy (9 lutego) i wybrzmiały pierwsze dźwięki muzyki - radości nie było końca. Wszyscy podziwiali karnawałowe stroje koleżanek i kolegów. Pomimo różnych upodobań muzycznych dzieciaki wesoło bawiły się tego dnia i w dobrych nastrojach rozpoczęły ferie zimowe. Kolejny bal karnawałowy już za rok.
Monika Kretowicz, Anna Kokot
Dzień Babci i Dziadka
Dzień Babci i Dziadka to jedne z najpiękniejszych dni w roku. W tych dniach Babcie i Dziadkowie obdarzani są szczególnymi dowodami miłości ze strony swoich wnucząt. Również nasze dzielne pierwszaki chciały uczcić te święta w niezwykły sposób. Dnia 26 stycznia do naszej szkoły zaproszeni zostali specjalni i bardzo ważni goście – Babcie i Dziadkowie uczniów klasy pierwszej. Szanowni Goście licznie przybyli do szkoły. O wyznaczonej godzinie sala numer 13 wypełniła się po brzegi. Babcie i Dziadkowie z dużym zainteresowaniem i wzruszeniem obejrzeli przedstawienie, wysłuchali życzeń i piosenek w wykonaniu swoich wnuków. Otrzymali również piękne laurki. Zwieńczeniem tego uroczego dnia był słodki poczęstunek. Spotkanie upłynęło w serdecznej i miłej atmosferze. Dzieciaki poprzez swój występ mogły wyrazić miłość i szacunek swoim Babciom i Dziadkom. Bardzo dziękujemy Szanownym Państwu za przybycie na naszą uroczystość, życzymy zdrowia i wszelkiej pomyślności oraz zapraszamy ponownie.
Monika Kretowicz, Joanna Opilo - Nowak
„Cudowny chłopak” w kinie Mikro
Kolejnym filmem w ramach projektu „MIKRO na Świat” był dramat produkcji USA „Cudowny chłopak”. Tuż przed feriami obejrzeli go uczniowie klas trzecich gimnazjum. „Cudowny chłopak” to historia dziesięcioletniego Augusta, który od urodzenia ma zdeformowaną twarz. Auggie (bo tak wszyscy do niego mówią) po kilku latach nauczania w domu idzie do szkoły – od razu do klasy piątej. A tam musi się zmierzyć ze światem rówieśników i starszych uczniów, z odrzuceniem, uprzedzeniami, niekiedy ze zwykłym chamstwem i podłością. Spotka się jednak również z dobrocią, przyjaźnią i wspaniałomyślnością. Film, w którym przeplatały się sceny do śmiechu, płaczu i refleksji, poruszył chyba każdego z nas. Ze wzruszeniem patrzyliśmy, jak Auggie radzi sobie w szkolnej dżungli, jak kontakt z rówieśnikami odmienia samego Augusta, ale też jego kolegów. Ktoś napisał w recenzji, że „Cudowny chłopak” to film o prostych zasadach, które czynią nas lepszymi. Jedna z tych zasad pochodzi z książki R. J. Palacio (na podstawie której powstał film): Jeśli możesz dać dowód albo swojej racji, albo dobroci, daj dowód swojej dobroci”.
Joanna Opalińska
Tajemnice ukryte w sklejonym pasku papieru
8 lutego 2018 r. (w czwartek) o godzinie 17.00 odbyły się kolejne zajęcia z cyklu Spotkania Matematyków. Do Pawilonu Konferencyjno -Wystawowego „Kotłownia” Politechniki Krakowskiej przy ulicy Warszawskiej 24 przybyło wielu gimnazjalistów i licealistów a wśród nich również grupka uczniów z naszej szkoły. Młodzi pasjonaci wiedzy matematycznej z dużym zainteresowaniem oczekiwali na rozwikłanie tajemnicy zawartej w tytule wykładu: „Wycinanki jedno i dwustronne w oparach płynu do baniek, napędzane wkrętarką w towarzystwie enancjomerów”. Spotkanie poprowadził dr Mariusz Jużyniec z Politechniki Krakowskiej. Wykład nawiązywał do chiralności oraz jej odpowiednika w chemii – enancjomerów. W roli głównej wystąpiła wstęga Möbiusa. Każdy uczestnik, przychodząc na wykład, miał zaopatrzyć się w klej i nożyczki. Na początku wykładu prowadzący rozdał wszystkim plik kolorowych pasków. Zabawę rozpoczęliśmy od sklejenia końców paska papieru, w wyniku czego otrzymaliśmy powierzchnię boczną walca. Wystarczyło jednak tylko, żeby przed sklejeniem obrócić jeden z końców o 180 stopni i powstała bohaterka naszego spotkania – wstęga Möbiusa – powierzchnia jednostronna. Kolejne minuty spotkania upłynęły wszystkim na eksperymentowaniu ze wstęgami Möbiusa – rozcinaniu, sklejaniu – a efekty końcowe dla wielu były mocno zaskakujące. Ochotnicy pokręcili też wiertarką, a także miało miejsce zapowiadane puszczanie baniek. Na koniec, ponieważ byliśmy tuż przed walentynkami, każdy uczestnik otrzymał dwa serca – a właściwie sam je sobie zrobił – klejąc i rozcinając w odpowiedni sposób dwie czerwone wstęgi Möbiusa.
Monika Pikuła
Najkrótszy miesiąc w roku
Luty, który zgodnie z prastarym znaczeniem nazwy, jest wyjątkowo srogi z racji siarczystych mrozów, właśnie ustępuje miejsca marcowi. Tegoroczny subiektywnie był dla nas krótszy od swoich starszych braci, a to dlatego, że dwa z jego czterech tygodni były czasem feryjnego wytchnienia od szkolnych obowiązków. Wydawać by się więc mogło, że na nic innego poza nauką w pozostałych czternastu dniach czasu mieć nie będziemy, jednak nic bardziej mylnego. 7 lutego zrobiliśmy małą przygrywkę do białego szaleństwa, wybierając się na sztuczne lodowisko. Dla niektórych z nas to był chrzest bojowy, ponieważ łyżwy założyli po raz pierwszy. Jak to na ogół w życiu bywa jedni dali się od razu porwać przyjemności ruchu na (w miarę) świeżym powietrzu, inni błysnęli sportowym talentem, ale trafił się i taki, który na łyżwy się obraził, mówiąc, że są głupie pewnie dlatego, że nie bardzo mu wychodziło zwinne przesuwanie się po tafli. Tak czy inaczej czas spędzony razem był dla nas cenny i pełen niewymuszonej radości. Poniżej kilka zdjęć dokumentujących tamte chwile. Już dwa dni później, na samym progu ferii, zawitaliśmy do kina na projekcję „Cudownego chłopaka” – wzruszającej historii chorego nastolatka, który pokonuje opór równolatków wobec inności i w końcu znajduje swoje miejsce na Ziemi. Treść tego obrazu ma dla nas szczególne znaczenie, ponieważ dotyka spraw trudnych i codziennie obecnych w naszej rzeczywistości. Żeby lepiej przygotować się do przeżycia tego filmu, kilka dni wcześniej na godzinie wychowawczej pracowaliśmy na kartach pracy, próbując poczuć emocje bohaterów. A potem były długo wyczekiwanie ferie … No, ale że wszystko, co przyjemne, kończy się zbyt szybko, dlatego i my musieliśmy już wrócić do szkoły, która na szczęście nie zawsze ogranicza się do ławki i czterech ścian. Dziś pole doświadczania świata stanowił Park Decjusza z reprezentacją rzeźb Bronisława Chromego. Patrząc na poszczególne obiekty, staraliśmy się zrozumieć ich przekaz, bowiem nie każde z nich jest realistyczne. Przy okazji Dzieci odświeżyły sobie dzisiejszą lekcję fizyki, na której dowiedziały się o zasadzie działania dźwigni dwustronnej – taką właśnie dźwignię dostrzegły na placu zabaw i była to huśtawka-konik. A że w trakcie dzisiejszej wyprawy również dokonywaliśmy drobnych obliczeń związanych z obliczaniem kwoty zakupów i wyliczaniem ceny kawałka pizzy, a także – odnalazłszy nazwisko Doroty Terakowskiej na jednym z filarów rzeźby upamiętniającej Piwnicę pod Baranami – podyskutowaliśmy przez chwilę nad tym, że córką pisarki jest współczesna reżyser, Małgorzata Szumowska, która właśnie dostała Srebrnego Niedźwiedzia na Berlinale, po raz kolejny upewniłam się, że uczymy się wszędzie i nieustająco, a najlepiej, gdy dzieje się to mimochodem.
Bogumiła Glanowska
„Za niebieskimi drzwiami” w kinie Mikro
Kolejny ciekawy film w ramach projektu „MIKRO na Świat” obejrzeli w czwartek 18 stycznia uczniowie klas drugich gimnazjum. „Za niebieskimi drzwiami” wizualnie przypomina horror, ale to mądry i przejmujący film zrealizowany przez młodego reżysera Mariusza Paleja na podstawie książki Marcina Szczygielskiego pod tym samym tytułem. Głównym bohaterem tej filmowej opowieści jest dwunastoletni Łukasz. Po wypadku jego mama zapadła w śpiączkę, a chłopiec trafił do starego pensjonatu Wysoki Klif, pod opiekę dziwnej, trochę przerażającej ciotki Agaty. Tam odkrywa, że niebieskie drzwi w jego pokoju prowadzą do innej rzeczywistości. Film zabiera nas w niezwykłą podróż, w świat lęków, wyobraźni i pozorów. Skłania do pytań: Czym naprawdę jest śpiączka? Co dzieje się ze znajdującymi się w takim stanie ludźmi? Pokazuje też, jak wielką wartością jest siła tkwiąca w rodzicielskiej miłości. Warto wiedzieć, że rolę ciotki Agaty zagrała (świetnie!) Ewa Błaszczyk, założycielka Fundacji „Akogo?”. Celem tej fundacji jest pomoc dzieciom po ciężkich urazach mózgu, często przebywających w śpiączce. Także część wpływów ze sprzedaży biletów na film została przekazana na działalność tej fundacji.
Joanna Opalińska
Życzenia noworoczne dla naszych uczniów od księżnej Cambridge - Catherine
To już nasze kolejne dzieło epistolografii po ubiegłorocznym liście do królowej Elżbiety II (czytaj tutaj). W grudniu, pełni nadziei, że otrzymamy odpowiedź, wraz z klasą 2a napisaliśmy po angielsku list do księżnej Kate i księcia Williama z pełnymi ciepłych słów życzeniami świątecznymi i noworocznymi. Życzyliśmy im także pomyślnych narodzin kolejnego członka rodziny królewskiej, czyli Royal Baby. Nasza cierpliwość została w końcu nagrodzona a ciekawość zaspokojona, gdy w czwartek 11 stycznia przyszła do nas oczekiwana wiadomość! Oprócz życzeń otrzymaliśmy także fotografię pary książęcej i ich dzieci – księcia George’a i księżniczki Charlotte. Thank you much Your Royal Highnesses! Do kogo napiszemy następnym razem? Niech to będzie nasza tajemnica.
